Θεοτόκης

Επώνυμο κερκυραϊκής οικογένειας, που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Κάποια μέλη της εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα έως το 1686 και στη συνέχεια ακολούθησαν τον Μοροζίνι στο Ναύπλιο. Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Τούρκους, ορισμένοι αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, ενώ άλλοι κατέφυγαν στην Κέρκυρα, όπου ήταν εγκατεστημένα και άλλα μέλη της οικογένειας. Πολλά από τα μέλη της οικογένειας Θ. διακρίθηκαν σε διάφορους τομείς. Αναφέρουμε παρακάτω, με αλφαβητική σειρά, τα πιο αξιόλογα. 1. Αλέξανδρος (1516 – 1600). Στρατιωτικός και πολιτικός στην υπηρεσία της Βενετίας. Αιχμαλωτίστηκε στην πρώτη πολιορκία του νησιού από τους Τούρκους και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εξαγοράστηκε ύστερα από 32 χρόνια και γύρισε στην Κέρκυρα, όπου διετέλεσε προβλεπτής, δικαστής και σύνδικος. 2. Ανδρέας (1802 – 1889). Λόγιος και πολιτικός. Σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία και συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Ιταλία και στη Γαλλία. Διετέλεσε γραμματέας της Γερουσίας και βουλευτής. Έγραψε θεολογικές μελέτες. 3. Γεώργιος (1677 – 1734). Εκπρόσωπος της Κέρκυρας στη Γερουσία της Βενετίας. Πήρε μέρος στην άμυνα του νησιού κατά την πολιορκία του από τους Τούρκους (1716) καθώς και στις επιχειρήσεις εναντίον τους στη Λευκάδα. 4. Γεώργιος (1844 – 1916). Πολιτικός, προθυπουργός της χώρας. Βλ. λ. Θεοτόκης, Γεώργιος. 5. Εμμανουήλ (1777 – 1837). Πολιτικός και λόγιος. Ο Ναπολέων του είχε απονείμει τον τίτλο του βαρόνου. Διετέλεσε πρόεδρος της Γερουσίας της Επτανήσου στα χρόνια της γαλλοκρατίας. Την περίοδο της αγγλοκρατίας πήρε μέρος στις εργασίες της επιτροπής για την σύνταξη του συντάγματος του 1817 και διετέλεσε πρόεδρος της πρώτης συνταγματικής Γερουσίας. Διετέλεσε επίσης ισόβιος πρόεδρος της αγγλικής Βιβλικής Εταιρείας. Έγραψε φιλολογικές, ιστορικές και επιστημονικές μελέτες. 6. Ιωάννης (1880 – 1961). Πολιτικός, υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 1950. Διετέλεσε πολλές φορές υπουργός και βουλευτής Κέρκυρας. Το 1935 ίδρυσε το Λαϊκό Κόμμα. Στα χρόνια της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά περιορίστηκε στην Κέρκυρα. Το 1945 ξαναγύρισε στην πολιτική και διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής (1946-49). 7. Κωνσταντίνος (1872 – 1923). Λογοτέχνης. Βλ. λ. Θεοτόκης, Κωνσταντίνος. 8. Νικόλαος (1656 – 1731). Στρατιωτικός που υπηρέτησε τη Βενετία, γνωστός και με το επώνυμο Ανδρουτσέλλης. Πήρε μέρος στους Βενετοτουρκικούς πολέμους με δικό του σώμα από Κρητικούς και Πελοποννήσιους. Όταν εμφανίστηκε ο τουρκικός στόλος στην Κέρκυρα, αν και τότε ιδιώτευε, πήρε πάλι τα όπλα. To 1716 του ανατέθηκε η διοίκηση της δεξιάς πτέρυγας του στρατού. 9. Νικόλαος (1878 – 1922). Πολιτικός και διπλωμάτης. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου (βλ. λ. Θεοτόκης, Κωνσταντίνος). Διορίστηκε σε διάφορες πρεσβείες στη Σόφια, στο Παρίσι και στο Βερολίνο και διετέλεσε υπουργός των Στρατιωτικών και των Ναυτικών. Καταδικάστηκε σε θάνατο ως συνυπεύθυνος της καταστροφής στη Μικρά Ασία και εκτελέστηκε στο Γουδί. 10. Σπυρίδων-Γεώργιος (1722 – 1803). Πολιτικός και λόγιος. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και την περίοδο της γαλλικής κατοχής της Επτανήσου υπήρξε πρόεδρος της κυβέρνησης. Κατά τη ρωσοτουρκική κατοχή διετέλεσε πρόεδρος της Επτανησιακής Γερουσίας και κατόρθωσε να εξασφαλίσει την ψήφιση τόσο από την τουρκική όσο και από τη ρωσική κυβέρνηση διαφόρων προνομίων υπέρ των Επτανησίων. Ο Θ. έγραψε διάφορες μελέτες στην ελληνική και στην ιταλική.